Al weken herinneren we elkaar eraan op de olifantenchat: 25 september is Thabo jarig. Dat is zo’n verjaardag die niemand wil missen, want de verzorgers van Dierenpark Amersfoort doen met dierenverjaardagen extra hun best. En natuurlijk willen we zien of Thabo zijn verjaardagskaarsjes wel uit kan blazen.
Kijk even naar de datum, het is vandaag echt zover! Met een groepje feestgangers zaten we te kijken naar de verzorgers die de stal aan het uitmesten waren en versiering in de vorm van een nieuw speledingetje (een band) ophingen. En ja hoor, natuurlijk gingen ze ook een taart ‘bakken’ voor het feestvar… olifantje.
De trotse bakkers
Ze deden het duidelijk met visie en ervaring, een prachtige appeltaart met zorgvuldig uitgekozen en aangebrachte decoratie. Eetbaar natuurlijk. Geen kaarsjes, misschien vonden ze dat te gevaarlijk zo dichtbij al dat groen?
Thabo’s taart is bijna klaar
Gespannen zaten we te wachten tot de flappen zouden gaan bewegen als teken dat de jarige binnen zou komen, allemaal met een verjaardagsliedje in de startblokken op het puntje van de tong. Het duurde gelukkig niet lang, flapperdeflap en daar banjerde ons oogappeltje naar binnen. “Hoera, een nieuw speledingetje, daar moet een flinke douw tegen gegeven worden! Hé, wat ruik ik daar, appeltaart?” In galop dreunde Thabo van rechts achter naar midden voor, regelrecht naar de taart toe en … zonder stoppen draafde hij door en schopte de boel eens even fijn in de war en de decoratie de zijlijn in. Zijn taart stoof uit elkaar en hij propte snel wat van het lekkers in zijn mond.
Appeltaaaaaart!
Op dit punt in deze geschiedenis zaten we op de chat met z’n allen te schateren, huilen, brullen, juichen en joelen. Ik had last van een ‘clash of the tears’, de tranen van ontroering waren nog niet opgedroogd toen de tranen van het lachen er achteraan stroomden. Wat een feest, wat een gezelligheid en opgetogen sfeer op de chat, wat een mooi moment hebben we gedeeld met elkaar!
We kunnen met elkaar nog lang nagenieten van Thabo’s feestje, want Dikkie heeft een prachtig filmpje in elkaar geknutseld van de hoogtepunten van deze feestelijke dag.
Compilatie van Dikkie Spielberg, met toestemming van haar hier geplaatst. Dank daarvoor!
Hoeveel meisjes hadden vroeger geen bedelketting of -armbandje? Ik had allebei en de ketting heb ik nog steeds, het armbandje ben ik helaas al vrij snel nadat ik het kreeg kwijtgeraakt bij mijn opa en oma in een bergje grasmaaisel. Denk ik. Ik heb zojuist opgezocht waar die naam, bedelketting of bedelarmband, vandaan kwam. Het blijkt dat iemand de bedeltjes aan je armband pas mocht bekijken als diegene je een nieuwe bedel gaf, of beloofde er één voor je te kopen.
Aan mijn bedelkettinkje hangt een olifantje. Olifanten zijn al zolang ik me kan herinneren mijn favoriete dieren, dus logisch dat ik ook een zilveren dikhuidje-met-slurf aan dat kettinkje had. (Hier had ik een foto van mijn ketting willen neerzetten, maar ik kan ‘m niet vinden… misschien aan één van mijn dochters gegeven?) Daar heb je de verbinding naar waar ik dit stukkie eigenlijk over wil schrijven: olifantenbedeltje. Dit is een olifantenbedel, maar dan niet één die aan een kettinkje of armbandje kan.
Al een aantal maanden volg ik de olifanten die in Dierenpark Amersfoort wonen via de webcams in de stal en in hun buitenspeelplek. Prachtige dieren, een mooie familie en ik word er steeds weer blij van als ik hen zie. Ik ben op 23 juli jl zelfs bij hen op bezoek geweest, echt een feest om van dichtbij War War, Indra, Kina en kleuterpuber Thabo te zien en te horen. Thabo wordt deze maand 3, maar hij doet graag alsof hij al een grootgegroeide, stoere bul is.
Door de corona-maatregelen zijn veel dierentuinen (onder andere, onder helaas veel andere) in zwaar weer terechtgekomen. Een poosje helemaal gesloten voor bezoekers en nog steeds niet op volle kracht mogen ontvangen zorgt voor snel leeglopende spaarpotjes. Daarom heeft een olifantencamvriedin/dierentuinliefhebber/medeblogster een nieuw spaarpotje gemaakt, waarin ‘we’ geld bij elkaar willen krijgen om Dierenpark Amersfoort en dan de olifanten in het bijzonder een beetje te helpen. Ziedaar mijn nieuwe vorm olifantenbedel! Je hoeft niet te betalen voor het kijken naar de foto’s die ik heb van de olifantenfamilie, maar een bijdrage in het spaarpotje zou geweldig zijn.
Thabo en zijn papa Maurice
Als je op de foto klikt kun je mijn olifantenfoto’s bekijken en als je kijkt bij het blog van Melody, waarin zij vertelt hoe je ook een duit in het potje kunt doen. Hopelijk kunnen wij met elkaar zorgen voor bijvoorbeeld een olifantenverjaardagstaart voor ‘kleine’ Thabo.
Vandaag was het mijn beurt om nog een steentje te krijgen. Ik vermoed dat dit het begin is van een muur vol met ingelijste olifantjes. Een heel mooi begin zelfs, met knuffels van binnen.
Dank je wel lief Liedje, die knuffels kwamen op het goede moment.
Als ik goed geteld heb, zijn we toe aan het negende steentje. Ik vermeldde gisteren al dat het op de post was gegaan en vanmiddag kreeg ik een berichtje van de ontvanger dat ze een pakje gekregen had en dat ze dat superlief vond. Weer een goed gevallen steentje dus. Het ging hier om de dochter van de moeder die eerder al een kaart/steentje gekregen had met een sterkte- en beterschapswens omdat ze geopereerd was.
Alleen een beetje jammer dat die dochter het verrassinkje kreeg op de verjaardag van haar man, maar ik wist niet dat hij dus ook best een kaartje had mogen ontvangen. Nou ja, leermomentje: volgende keer ook de verjaardagen van de partners noteren…
Sinds eind februari dit jaar Dierenpark Amersfoort even in het nieuws was bij Hart van Nederland in verband met de drachtige olifant Indra, volg ik de kudde daar via de webcams die in en buiten het verblijf hangen. De live stream daar beschikt over een chat en als vanzelf ben ik mee gaan chatten. Op deze manier leerde ik mensen kennen met wie er een (buiten)band is ontstaan. Een paar van deze mensen zijn me heel dierbaar geworden en omdat we in de huidige virustijd allemaal, maar sommigen iets meer dan anderen, een steuntje kunnen gebruiken, ben ik begonnen met olifantjes haken. Eerst één voor iemand die heel veel over olifanten weet en waar ik veel van geleerd heb. Toen één voor een meisje in een vrouwenlichaam dat opeens geen bezoek meer mocht ontvangen en bovendien heel bezorgd was om het ongeboren kalfje en om Indra. Kort verhaal lang: er zijn nogal wat haaksels verhuisd naar allerlei plaatsen in Nederland.
Olifantje voor Alice
We zijn inmiddels met een hecht groepje en we leven innig mee met elkaars wel en wee (excuus voor het rijm). Toen de moeder van één van ons opgenomen werd voor een moeilijke operatie maakte ik een kaartje met klavertjes vier en vlinders voor die moeder en stuurde dat op. Zij was er blij mee.
Een andere lieve chatter met een eigen wijsje had een heel moeilijke periode, dus die had dringend een paars olifantje nodig. Zij werd er blij van. Fantanja is al meegeweest naar Aquazoo Leeuwarden, die kijkt voor mij goed rond in alle dierentuinen. Niet vertellen tegen dat lieve liedje, maar ik heb er een spionnefantje van gemaakt en het werkt, ik krijg honderden foto’s te zien.
Liedje, scooty en fantanja (dat paarse achterop)
In het geval van deze chatbox gaat het weer op: hoe later op de avond, hoe schoner volk. Er zit een soort nachtfilter ingebouwd, waardoor de liefste mensen over het algemeen ook de laatste (als in laat, later, laatst) zijn. De gesprekken in de nacht zijn vaak intiem, of hilarisch, of emotioneel, of ontboezemend. Toen ik mensen mijn kinderboek aansmeerde, waren er een paar (ik noem hun namen niet, want ik weet niet of ze het willen weten) die er zelfs geld voor over hadden.Voor een gemaild PDFje nog wel! Ik werd er blij van!
Hun enorme gulheid stelt me in staat nog meer olifantenliefde te verspreiden. Toen er nog een lieverd wilde betalen voor dat boekje, heb ik haar gevraagd dat geld aan iemand te geven die ook heel hard iets lekkers/leuks/liefs nodig had. De eigen wijze lieverd heeft het bedrag verdubbeld en opgestuurd namens haar en mij en de ontvanger denkt dat ze er sushi van gaat eten, maar weet het nog niet zeker. Ze werd er blij van. En herkenbaar toch, iets uit mogen geven en dan alle mogelijkheden overwegen? Bij mij blijven cadeaubonnen daarom vaak heel lang onuitgegeven, zo heerlijk om te weten dat je nog iets mag kopen!
Briefje voor WilmaKaartje voor Wilma
Dat zelfde wijze liedje had mijn boekje allang ontvangen (echt, ik stuur dat ding rond alsof het ’n folder van de Zeeman is), maar besloot dat zij er dan ook voor wilde betalen. Dat heb ik haar ten strengste verboden en ze zei “oké”. Wat ze wel deed was een boeket bestellen en laten bezorgen bij de dochter van de moeder die geopereerd was, zó lief! De dochter werd daar blij van.
Ik zei al dat de nachtelijke gesprekken soms heel intiem worden. Zo intiem, dat ik zelfs ter sprake bracht dat mijn zorgapotheek plotseling niet het goede incontinentieverband gestuurd had, omdat het (hopelijk tijdelijk) niet leverbaar is. Het eigen liedje en een dame met een pirrhanja als vogel boden aan me te helpen en een pak van mijn vertrouwde merk te sturen. Onzin, zo erg zijn die tafellakens nou ook weer niet, dat ik iemand anders een bult verzendkosten ga laten betalen om een ander merk op te sturen. En toen..
… stond ik vanmorgen in de keuken, net wakker, nat hoofd, toen er op het keukenraam geklopt werd. PostNL. Een pakje voor mij. Leukleukleuk! Ik ben opgenomen in de dominoreeks! Het pakje voelde… tja… wat onherkenbaar aan. Een beetje zacht, maar niet zacht genoeg voor bolletjes garen, en verder kon ik helemaal niks bedenken. Nou ja, ik zal de foto laten zien…
Tenahahahaha
Of ik hier blij van werd? Ik heb zó hard gelachen dat ik dacht: O o, mijn gevoelige blaas! Als ik naar de foto kijk lig ik weer dubbel. Ja, ik werd er blij van.
En vanmiddag is het volgende domino-blokje op de post gegaan om hopelijk iemand blij te maken. We zullen doorgaan!
