Zwijmelen op zaterdag

Lang, lang geleden, toen ik nog getrouwd was met de vader van mijn dochters, werden in het weekend op de radio regelmatig top honderds van opeenvolgende jaren afgespeeld. Hij en ik bleven dan de hele nacht op om al die muziek op te nemen op onze bandrecorder. Heel speciale nachten, heel bijzondere sfeer en heel dierbare herinneringen met een vuurtje in de open haard, kaasjes en wijn op tafel en kaarsjes brandend. We luisterden naar muziek die we normaal gesproken nooit gehoord zouden hebben of die we op alledaagse dagen niet zouden zijn tegengekomen. Juweeltjes als ‘Ik heb mijn hart op Katendrecht verloren’ van Slome Japie, of ‘Mijn wiegie was een stijfselkissie’ van Zwarte Riek, maar ook klassiekers als ‘Those were the days’ van Mary Hopkins, ‘Sugar, Sugar’ van The Archies en ‘Wild Thing’ van The Troggs kwamen langs.

Elk heel uur was er natuurlijk nieuws. Dat namen we ook op, onder het motto ‘leuk voor later’. Het bleek ook echt leuk te zijn later, want ik heb regelmatig om mezelf moeten lachen omdat ik er steeds weer intrapte, het bericht over een verloskundige in Indonesië die baby’s verkocht. Mijn eerste reactie als dat nieuws voorbij kwam was steeds: “Och nee, alweer?! Wat erg!”, om me dan bijna direct te realiseren dat ’t oud nieuws was, dat we banden aan het afspelen waren. Eind augustus horen voospellen dat het zou gaan sneeuwen was ook wel grappig 😉

Een nummer dat me uit die tijd levendig is bijgebleven is ‘Sabre Dance’ van Love Sculpture. De Sabeldans van Khachaturian, maar dan een beetje anders. Een echte shake-you-awaker. Ik weet eigenlijk niet welke van de versies ik prefereer, dus ik zwijmel gewoon bij allebei.

Wil je zwijmels van anderen zien? Bij Tasja staan er nog meer.